poniedziałek, 12 września 2016

Pieprzyć jazz

Mało nam było barcelońskiego jazzu w poprzedni poniedziałek, dziś poszliśmy ponownie do Jamboree Jazz Club przy Plaça Reial.



Co poniedziałki odbywa się tu What the Fuck Jam Session. Tanio, bez tłoku, a zgodnie z nazwą zapieprzają aż miło.


Kto tym razem wystąpił (niektórych wykonawców znaliśmy już sprzed tygodnia)? Na gitarze Nicks Herrera, wyglądem, a kto wie, może i talentem, przypominający młodego Franka Zappę.


Z kontrabasem Manel Fortià.


Przy pianinie Mariano Camarasa. Ten z kolei podobny jak dwie krople wody do naszego informatyka z pracy (tzn. starej pracy, bo z nowej jeszcze nie widziałem...).


Za perkusją Salvador Toscano.


Przy saksofonie Claudio Marrero Santana (w ubiegłym tygodniu zmiennik, dziś wybiegł w pierwszym składzie).


Jeśli już o zmiennikach mowa, to muzyk zastępujący Manela Fortię na kontrabasie zdobył nasze serca, gdy nuty niespodziewanego utworu pobrał sobie z internetu i wyświetlił na smartfonie.


Była też wymiana przy saksofonie...


...oraz przy perkusji.


Przy kartce papieru nie było podmianki, znów pojawił się Manu Dimango.


Nastąpiło też rozszerzenie składu o harmonijkę...


...oraz o trąbkę (policzki jak u Dizzy’ego Gillespiego po 40 latach dmuchania).


Nad całością czuwał Aurelio Santos. Wygląda na to, że Piotr Bałtroczyk dorabia potajemnie jako prosty konferansjer w Barcelonie...


Ci wszyscy dzielni ludzie nie tylko dobrze wyglądają, ale i nieźle grają. W zapowiedzi podano, że wykonają utwory, które skomponował Atahualpa Yupanqui (1908-1992), najbardziej wpływowy argentyński twórca muzyki folkowej. Nie rozpoznaję, nie znam...


Fragment pierwszy:


Fragment drugi:


Fragment trzeci:


Fragment czwarty, niemuzyczny. Posłuchajmy, co ma do powiedzenia Aurelio Santos.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz