Horacje Peregrynacje: Palma współczesna

W piosence „California Dreamin'” nowojorski ksiądz cieszy się, gdy jest zimno, bo mu się wtedy zapełnia ogrzewany kościół. Ja natomiast chciałbym zdementować, jakoby do Muzeum Sztuki Współczesnej Es Baluard w Palmie zapędził nas deszcz.

Owszem, pierwszy dzień wiosny i zarazem ostatni dzień w Palmie rozpoczęliśmy od spaceru przez Ramblę, stanięcia przed kilkoma ciekawymi budynkami i wizycie na placu z popiersiem Fryderyka Chopina, gdzie już spadły na nas pierwsze krople, ale do Es Baluard i tak właśnie się wybieraliśmy.

Muzeum nie rzuciło nas na kolana, ale też nie mieliśmy wielkich oczekiwań od, nie bójmy się tego powiedzieć, prowincjonalnej placówki – Palma to nie Madryt, nie Barcelona, nie Sewilla, nie Malaga… (chociaż w Hiszpanii C, a może i D, też można trafić na cuda, bo dzień wcześniej na dworcu kolejowym w maleńkim Soller widzieliśmy niewielką, ale stałą wystawę, której bohaterami są Pablo Picasso, Joan Miró i Josep Lluís Sert, a konkretnie ich prace).
Wróćmy jednak do Es Baluard Museu d’Art Contemporani de Palma – to placówka z zaledwie 21-letnią historią, dopiero na dorobku. Zgromadziła do tej pory kilkaset dzieł sztuki. Co wpadło mi w oko?

Fabian Marcaccio - Emotional Abstract Coalition (1998)
Jak połączyć to, co tak różne?