Stałem pod pałacem prezydenckim. Stałem i nic. Prezydent nie raczył wyjść. Prezydentem owym był Kocheril Raman Narayanan, od 25 lipca 1997 roku indyjska głowa państwa, dziesiąty prezydent Indii. Krótko po rozpoczęciu jego urzędowania, 15 sierpnia, Indie obchodziły 50. rocznicę odzyskania niepodległości.
Siedziba indyjskiego prezydenta nosi nazwę Rashtrapati Bhavan. Największa demokracja na świecie ma jeden z największych na świecie pałaców prezydenckich. Kiedyś była to rezydencja brytyjskiego namiestnika. W 1911 roku, gdy zdecydowano o przeniesieniu siedziby rządzącego Indiami Brytyjskimi wicekróla z Kalkuty do New Delhi, postanowiono zbudować mu również nową siedzibę. Wicekrólem był wówczas Charles Hardinge (posiadacz tytułu lordowskiego baron Hardinge of Penshurst).
Twórcami budowli byli architekt Edwin Landseer Lutyens i główny inżynier Hugh Keeling. Historia ocaliła również pamięć o Hindusach uczestniczących w budowie. Byli to m.in. muzułmanin Harun al-Rashid oraz odpowiadający za większość prac w dziedzińcu budynku głównego Sujan Singh i jego syn Sobha Singh (sądząc po nazwisku byli do Sikhowie). Pierwotny koszt inwestycji zaplanowano na 400 000 funtów (oczywiście całkiem innej wartości niż obecne funty). Po 17 latach prac urósł on jednak do 877 136 funtów. Lutyens podkreślał, że to i tak mniejsza kwota niż dwa okręty wojenne.
Kompleks ma cztery piętra, 340 pokoi i powierzchnię 200 tys. metrów kwadratowych. Do budowy użyto 700 milionów cegieł i 3 miliony metrów sześciennych kamienia. Monumentalna budowla miała potwierdzać trwałość brytyjskich rządów w Indiach, sprawiać wrażenie „imperium w kamieniu”. Imperium w kamieniu 26 stycznia 1950 roku przemieniło się w siedzibę instytucji demokracji, kiedy dr Rajendra Prasad został pierwszym prezydentem Indii i ustanowił tam swoją siedzibę. Budynkowi nadano nazwę na Rashtrapati Bhavan czyli Pałac Prezydencki.
Najbardziej znanym elementem Rashtrapati Bhavan jest kopuła. Lutyens chciał nawiązać do kopuły w stylu rzymskim, ale widzimy raczej konstrukcję wzorowaną na hinduskiej stupie.
Cały Rashtrapati Bhavan zawiera w sobie mnóstwo hinduskich elementów architektonicznych, takich jak buddyjskie balustrady, chhajjas, chhatris i jaalis. Chhajjas to kamienne płyty, które są umieszczone pod dachem budynku i powstrzymują promienie słoneczne przed dostaniem się do okien. Chronią też ściany przed deszczami monsunowymi. Chhatris to przede wszystkim ozdoba na dachach budynków, która podwyższa je optycznie. Jaalis to kamienne płyty z wieloma otworami w kształcie delikatnych wzorów roślinnych i geometrycznych. Lutyens w kilku jaalis wymieszał styl hinduski z europejskim.
Przed samym pałacem, na placu o wymiarach 640 na 540 metrów, stoi kolumna Jaipur. Ma ponad 44 m wysokości. Wieńczy ją kwiat lotosu z brązu oraz sześcioramienna gwiazda ze szkła. Nazwa kolumny jest na cześć jej fundatora maharadży Jaipur.
Od pałacu wiedzie szeroka aleja prowadząca do India Gate, czyli zbudowanego w 1921 roku przez Lutyens łuku triumfalnego. Po uzyskaniu niepodległości miejsce to stało się indyjskim pomnikiem nieznanego żołnierza.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz