3. rocznica

W trzecią rocznicę śmierci Johna Lennona udało mi się napisać tekst prawie tak samo niedobry, jak pochodzący z tego samo roku tekst piosenki, która zajęła drugie miejsce na festiwalu w Opolu. Byłem zatem gorszy, czyli lepszy.

nie chciałeś wierzyć i to był twój błąd
który kosztował nas wszystkich bardzo drogo
ktoś kto cię kochał uwierzył i zabił
ty gdy sen się skończył miast powstać
zasnąłeś na wieki nieodwracalnie
o ja który przyczyną jestem śmierci wszystkich ludzi
kiedy razem będziemy myślę tylko bez końca
ten dzień gdy pękały płyty i zginął ktoś
jest dniem pierwszym złym
Reszel, 9.12.1983, 21:30

Horacy Pisaty - na YT
Horacy Pisaty - lista moich piosenek

Informator SHS 1983-1984

Pierwszy informator programowy SHS „Perkoz” wyszedł z pewnym opóźnieniem. Szkoła Harcerstwa Starszego zaczęła działalność we wrześniu 1983 roku, ja byłem na kursie drużynowych starszoharcerskich w październiku, a informator pojawił się w grudniu.

1.12.1983

Informator
SHS „Perkoz”

Przełomowe momenty w Perkozie

Kilka było przełomowych momentów w moim życiu harcerskim, ale ten bije na głowę wszystkie inne. Pierwsze szkolenie w SHS „Perkoz”.

Do „Perkoza” trafiłem jako czołowy działacz praktycznie już nieistniejących po upadku liczebnej potęgi HSPS trzech szczepów starszoharcerskich w Zespole Szkół Zawodowych im. Marii Curie-Skłodowskiej w Kętrzynie. Wyprawiła nas Druhna Ewa G., wyposażając naszą pięcioosobową reprezentację w firmowe kamizelki, szyte przez jedną z naszych szkół, czyli Technikum Odzieżowe. Zadawaliśmy szyku…
Ośrodek „Perkoz” działał od połowy lat 60. Miejsce wybierała osobiście jeszcze naczelniczka ZHP Zofia Zakrzewska, a projektantem był instruktor naszej chorągwi hm. Paweł Szawłowski. We wrześniu 1983 roku została tu uruchomiona jedna z trzech centralnych szkół instruktorskich. Mieliśmy to szczęście, że właśnie u nas, niedaleko Olsztynka, powstała Szkoła Harcerstwa Starszego. Jego dwoma podstawowymi formami szkoleniowymi były (numerowane) Kursy Drużynowych Starszoharcerskich oraz Kursy Organizatorów Pracy Starszoharcerskiej.
Nasz kurs nie był formalnie kursem „Perkoza”. To był Kurs Kadry Drużyn Starszoharcerskich Chorągwi Warmińsko-Mazurskiej. Kadra SHS na nim się pojawiała, ale robiony był jednak głównie siłami chorągwi oraz hufca „Rodło” (np. funkcyjni 155 OSDT „Swobodne Elektrony”). O rany, kogo ja tam nie poznałem – Majka, Misiek, Wertepiusz, Pyciu i kilkadziesiąt innych osób, z którymi tworzyliśmy ruch starszoharcerski (cokolwiek by to znaczyło) przez całe lata 80.
Poznając formy pracy starszoharcerskiej wybraliśmy się na zwiady terenowe, np. do szpitala dziecięcego w Ameryce i do zniszczonej przez imperium łańskie (czyli ośrodek rządowy w Łańsku) wsi Orzechowo.

W grudniowym numerze „Na Tropie” pojawiła się taka relacja z kursu. Tylko kto to jest (eg)?

24-28.10.1983
Kurs Kadry Drużyn Starszoharcerskich Chorągwi Warmińsko-Mazurskiej
SHS „Perkoz”

Song o spełnionej prawdzie

Jeśli nie masz jeszcze 16 lat i piszesz takie wiersze, to wiadomo, że nic dobrego z ciebie nie wyrośnie…

chcesz starać się bez końca o miłość
palcami sprawdzamy co za deszcz
mało tego brak nam siebie
tkamy jasne obrazy na kształt słońca
by móc lecieć jak jesienny liść
tak to jesień żółć drzew jest trwała
a tylko my w ogromnym sadzie
staramy się wypielęgnować przepiękny owoc
który wypuści soki na wiosnę
obdarzy nas ciepłem i zadowoleniem
taka nieruchoma spokojna zastygła noc
którą kochamy bez końca
ponieważ daje nam czas do namysłu
uderzam w sam środek serca
nie nie ranię wzruszam
patrzysz na mnie
chyba obraz ten jest kochający
trwasz bez emocji lecz wirujesz
burzysz spokojny sen nocy
budzisz ją i namawiasz do tańca
a ona prawdziwie urocza milczy
tajemnicza w niej moc i siła drzewa
ja jestem taki sam
tylko czasem umiera mój dzień
a ty to oddzielna osobowość
czasem jednak jednoczymy się
kochamy noc
bo jest niespokojnie spokojna
jak nasze serca tchórzliwe
kochając cię myślę o tobie
fala przybija do brzegu
malujemy pejzaże
lato to taka dłuższa noc
taka ładna pora
to noc tak huczy
godzina duchów ma swój urok
tylko myśl kołacze się po zaroślach
to my to nasze obrazy malowane
bolesną nocą
gdy myśli zbiegły się w kąt
noc nocą jest
ochroni utuli wyjaśni
noc jest w nocy pięknie śpiąca
a nasz sen to myśl nocy
noc to zwierzę to człowiek
to zjawisko to myśl
może będzie naszym powiernikiem
brzegiem nocy podąża świt
zaraz wyzwoli niewolników snu
czy nie wierzysz
Reszel, 25.08.1983, 00:31

Horacy Pisaty - na YT
Horacy Pisaty - lista moich piosenek

Nieobecny, usprawiedliwiony

Na II Polowej Zbiórce Harcerstwa Starszego, podobnie jak pierwszej, też nie byłem, ale już interesowałem się. Czytałem o niej w „Świecie Młodych” (który już wypadał z mojej prasówki), czytałem w „Na przełaj” (po który sięgałem co tydzień regularnie od roku), czytałem w „Na Tropie” (ale już post factum, po kilkunastu miesiącach). „Świat Młodych” zapowiadał w lipcu tak:

„Na Tropie” zapowiadało w kwietniu tak:


A w czerwcu tak:

Plakietka mówi „Węgorzewo”, ale impreza odbyła się nad jeziorem Święcajty i pod tą nazwą II PZHS przeszedł do historii.

Było tak blisko… Widziałem nawet pociąg relacji Kętrzyn-Węgorzewo wypełniony harcerzami. Czy w uczestnictwie bardziej przeszkodziła mi angina czy to, że owszem, byłem drużynowym, ale drużyny młodszoharcerskiej, a w mojej szkole średniej harcerstwo starsze było imitacją? W każdym razie znów muszą mi wystarczyć relacje. W „Świecie Młodych” z 22 września 1983 roku:

Z wrześniowego numeru miesięcznika „Na Tropie” (autorem korespondencji jest drużynowy 275 Olsztyńskiej Drużyny Harcerskiej „Labirynt”, z którą moje drogi przetną się potem wielokrotnie):

No i z prasy harcerskiej dla dorosłych, czyli tygodnika „Motywy”:

21-24.08.1983
II Polowa Zbiórka Harcerstwa Starszego
Jezioro Święcajty - Węgorzewo
(nie byłem, ale się wypowiem)

Norwida podwaliny pod mufy kablowe

Był rok 1983. Cała Polska jak długa i szeroka obchodziła w skupieniu setną rocznicę śmierci Cypriana Kamila Norwida. Przynajmniej tak wydawało się Pani Zenobii, naszej polonistce w Technikum Elektromechanicznym. Jakże tu zgłębiać tajniki styczników i muf kablowych bez oparcia w poezji Norwida?

Klasyczna scena z maja 1983 roku – ktoś czyta „Bema pamięci żałobny rapsod”, a Pani Zenobia demonstruje pomiędzy ławkami miarowy krok żałobników, wpisany podstępnie przez Norwida w strukturę napisanego heksametrem wiersza.
Inne konsekwencje rocznicy – w szkolnym kółku recytatorskim króluje Norwid. Ja biorę na warsztat erotyk „Daj mi wstążkę błękitną”, a kolega Andrzej P. metafizycznego „Pielgrzyma”. Nie trzeba chyba wyjaśniać, znajomość którego wiersza dawała lepszy start u płci przeciwnej...
Może rzeczywiście w 1983 roku cała Polska żyła Norwidem? O mało zresztą co, a poetę zapisaliby do Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego. O ile pamiętam, cytaty z Norwida pojawiały się w przemówieniach Jaruzelskiego. Że niby taki odpowiedzialny poeta. Niby romantyk, ale realista. I na dokładkę młodzieżowy tygodnik „Razem” zamieścił w maju plakat z Norwidem, gdzieś tak między Led Zeppelin a Vangelisem. No to sobie powisiał Cyprian nad moim łóżkiem przez parę miesięcy...