Dolina Katmandu leży na wysokości 1500 metrów nad poziomem morza. Ładna mi dolina. Ale skoro wokół góry na kilka kilometrów, to marne półtora kilometra musi zadowolić się mianem doliny. Zresztą w całej tej nomenklaturze geograficznej liczy się wysokość względna, a nie jakieś odległe o tysiące kilometrów morze.
A w 1997 roku liczyło się też to, że w Nepalu toczyła wojna domowa, w której maoiści dążyli do przejęcia władzy. Mogli nas od razu zapytać o ten cały komunizm, a nie męczyć się jeszcze 10 lat aż obalą monarchię (która zresztą sama sobie pomogła rozstrzeliwując się w 2001 roku) i wprowadzą republikę.
W Dolinie Katmandu, zwanej też Kotliną Katmandu, co lepiej opisuje sytuację geograficzną, leży m.in. Patan, jedno z najstarszych i największych nepalskich miast.
W Patanie jest pałac królewski, którego początki sięgają IX wieku, a ostatnie przeróbki pochodzą z XVII stulecia, ale to nie tę budowlę zamieszkiwał Gyanendra Bir Bikram Shah Dev, ostatni król Nepalu (11 czerwca 2008 roku opuszczał na zawsze swój pałac, ale w Katmandu).
Patan zostało założone w III wieku naszej ery, czyli czasach królestwa Kiratów. Potem było rozwijane przez kolejne dynastie – Liććhawich w VI wieku i Mallów rządzących Nepalem od XII do XVIII wieku. Jednym z władców dynastii Mallów był król Yoga Narendra Malla, który rządził państwem w latach 1685–1705. To jego statua na placu Durbar.
Pierwotna nazwa miasta Lalitpur oznacza Piękne Miasto, chociaż Lalit wedle legendy to również imię rolnika, który wraz z dwoma towarzyszami miał przyprowadzić do Doliny Katmandu aż z Assam w Indiach buddyjskie bóstwo Rato Machchhindranath. Chodziło o walkę z suszą. Ale to nie jest to bóstwo, to oczywiście Kryszna.
Posąg Kryszny również przed świątynią Harihara (bóstwo łączące w sobie Wisznu i Śiwę) z lat 1704-1705.
Obecny wygląd zabytkowej części miasta skupionej wokół placu Durbar pochodzi ze średniowiecza. Oczywiście naszego średniowiecza, chociaż w Nepalu pewne zjawiska (rozbicie dzielnicowe) były podobne. Ale początek rządów Mallów to raczej wieki złote.
Złota świątynia (złoty klasztor) swój początek ma w XII wieku, ale obecny wygląd jest o kilkaset lat młodszy.
Krishna Mandir, czyli świątynia Kryszny.
I na koniec dwa sympatyczne lewki. A może nie lewki i może nie sympatyczne. Pozory mylą.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz