Pomysł, żeby pod jednym dachem zgromadzić doczesne szczątki wielkich obywateli nie jest może specjalnie odkrywczy, ale sprawdza się w większości krajów. W Polsce dostarcza dodatkowych atrakcji, bo nie ma chyba takiego Polaka, który zdaniem wszystkich godzien byłby pochówku w narodowym Panteonie, gdziekolwiek by on nie był. Nie idealizujmy Francuzów. Dostać się do paryskiego Panteonu nie jest łatwo, a niektórym zdarzyło się stamtąd wylecieć.
Gdy w 1744 roku Ludwika XV zmogła poważna choroba, przysiągł św. Genowefie, że w miejscu, gdzie w VI wieku pochowano świętą oraz króla Chlodwiga I, postawi nową świątynię (stara istniała do IX wieku). Szczęśliwie uzdrowiony monarcha budowę rozpoczął dopiero w 1758 roku. Król zdążył umrzeć w 1774 roku, a kościół nadal budowano. Prace zakończono w 1789 roku, tuż przed rewolucją.
W 1791 roku Konstytuanta zamieniła kościół w miejsce pochówku swoich wielkich obywateli walczących o wolność wszystkich stanów. Potem budowla odzyskiwała jeszcze swe funkcje liturgiczne, aż ostatecznie w 1885 roku wraz z pochówkiem Wiktora Hugo stała się ostatecznie świeckim przybytkiem.
Przez ponad dwa wieki w Panteonie spoczęli m.in. Jean-Jacques Rousseau, Wolter, Jean Monnet, Piotr Curie, Maria Skłodowska-Curie, Wiktor Hugo, Aleksander Dumas (ojciec), Émile Zola, Louis Braille. To nazwiska o światowym znaczeniu, dużo więcej jest polityków i żołnierzy zasłużonych siłą rzeczy głównie dla samej Francji.
Jest też w Panteonie kilka miejsc symbolicznych, np. cenotaf Denisa Diderota, którego ciało zaginęło w czasie rewolucji.
Św. Dionizy (Denis), pierwszy biskup Paryża i patron Francji, przedstawiony jest na obrazie. Zginął w III wieku na wzgórzu zwanym dziś Montmartre, skąd z obciętą głową ruszył na północ. Dotarł do miejscowości, która dziś znajduje się na przedmieściach Paryża i na część świętego nazywa się Saint-Denis.
Jest obraz przedstawiający koronację Karola Wielkiego na cesarza Imperium Rzymskiego. Koronę na głowę (jeszcze) króla wkłada papież Leon III, który chwilę potem, już przed cesarzem, przyklęknie. Pierwszy i jedyny raz papież ukorzył się przed świeckim władcą.
Henri Bergson ma w Panteonie „tylko” inskrypcję na swoją cześć.
Jean Foucault pochowany jest na cmentarzu Montmartre, ale w Panteonie jest jego słynne wahadło, udowadniające ruch obrotowy Ziemi wokół własnej osi.
Jest też rzeźba „La Convention nationale” François-Léona Sicarda, jak sama nazwa wskazuje upamiętniająca Konwent Narodowy, stanowiący prawo we Francji w latach 1792-1795. Złowieszczy napis na postumencie wieści taką oto alternatywę – wolność lub śmierć.
To może jeszcze jeden napis. Na frontonie – Wielkim ludziom wdzięczna ojczyzna.
Moja piosenka z tego weekendu, wspomnienie wizyty w Panteonie 10 września zeszłego roku:
DC
Wielkim ludziom ojczyzna
DC
Wdzięczna bywa po śmierci
DC
Sławne córki i synów
DC
W jednym grobie pomieści
GA
GA
DC
Sam poniesie swą głowę
DC
Ten, któremu ją ścięto
DC
W kefaloforii powieść
DC
Męczennika zamknięta
GA
GA
DC
Inny święty na inną
DC
Głowę wkłada koronę
DC
Król w cesarze tak idąc
DC
Czy pomocy chce Bożej
GA
GA
DC
W Narodowym Konwencie
DC
Góra, Bagno, Żyronda
DC
Żyjcie wolni lub gińcie
DC
Rewolucja czy zbrodnia
GA
GA
GA
Wielkim ludziom ojczyzna
GA
Wdzięczna bywa po śmierci
GA
Sławne córki i synów
GA
W jednym grobie pomieści
GA
GA
DC
Ten, co stworzył Kubusia
DC
Czy w fatalizm też wierzył
DC
By nie upaść sam usiadł
DC
I opisał stan wiedzy
GA
GA
DC
Warszawskiego syn Żyda
DC
Intuicji swej ufał
DC
Pęd życiowy się przyda
DC
Spór materii i ducha
GA
GA
DC
Złem jest cywilizacja
DC
W dzikim znajdziesz szlachetność
DC
Do natury czas wracać
DC
Samo wzrasta niech dziecko
GA
GA
GA
Wielkim ludziom ojczyzna
GA
Wdzięczna bywa po śmierci
GA
Sławne córki i synów
GA
W jednym grobie pomieści
DC
DC
DC
DC
GA
GA
DC
W progu poznać, że nasza
DC
Nie ma rady na polon
DC
Flagi, wstążki we kwiatach
DC
Mąż spoczywa pod żoną
GA
GA
DC
Węgiel żeby nie dzielił
DC
Stal niech zacznie jednoczyć
DC
Wcielił w życie ideę
DC
Obywatel Europy
GA
GA
DC
Wściekłe afro po babce
DC
Wyobraźnia lecz po kim
DC
Że płaszczowi i szpadzie
DC
Znalazł miejsce w historii
GA
GA
GA
Wielkim ludziom ojczyzna
GA
Wdzięczna bywa po śmierci
GA
Sławne córki i synów
GA
W jednym grobie pomieści
GA
GA
DC
Chateaubriandem lub nikim
DC
Każdy jakoś zaczynał
DC
Jak nie zostać nędznikiem
DC
Kto najbrzydszą ma minę
GA
GA
DC
Tyle w człeku biologii
DC
A świat cały to walka
DC
Bestia ludzka się rodzi
DC
O to także „Oskarżam!”
GA
GA
DC
Rewolucji nie dożył
DC
Dał jej swoje poglądy
DC
Oberżysta Europy
DC
Co nie cierpiał przesądów
GA
GA
GA
Trzy kolory sztandaru
GA
A śmierć jedną ma barwę
GA
Kto dał życie dla kraju
GA
Temu krypty nie braknie
GA
GA
DC
Wielkim ludziom ojczyzna
DC
Wdzięczna bywa po śmierci
DC
Sławne córki i synów
DC
W jednym grobie pomieści
GA
GA
DC
DC
DC
DC
Olsztyn, 15-16.03.2013DC
Tak to brzmi w dzisiejszej ośmiościeżkowej rejestracji:
W piosence pojawiają się (kolejność przypadkowa): Aleksander Dumas, Denis Diderot, Émile Zola, Henri Bergson, Jean Monnet, Jean-Jacques Rousseau, Maria Skłodowska-Curie i Piotr Curie, Wiktor Hugo, Wolter, św. Dionizy oraz Leon III i Karol Wielki.
Filmy z 10.09.2012:
Horacy Pisaty - na YT
Horacy Pisaty - lista moich piosenek
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz