Horacje Peregrynacje: Ale o co chodzi?

niedziela, 7 sierpnia 2011

Ale o co chodzi?

Jak wynika z licznych badań naukowych przeprowadzanych w ciągu ostatnich 44 lat, w piosence „A Whiter Shade of Pale” nie wiadomo o co chodzi. Jest nawet pewne podejrzenie, że być może „nie wdomo o so dzi”, do czego są uczynione w tekście pewne aluzje. Tak czy owak mamy do czynienia z utworem, w którym Bach miesza się z psychodelią, a wino miesza się z ziołami. Jak to w 1967 roku. O, roku ów...

„A Whiter Shade of Pale” to nie jest jakaś tam sobie piosenka. Dwa lata temu obliczono, że jest najczęściej odtwarzaną w Anglii piosenką. I to w ciągu ostatnich 75 lat! No cóż, gdyby Beatles mieli dwa przeboje, a nie setkę, to może oni byliby na pierwszym miejscu (tu uczynię aluzję wyborczą – głosy im się rozłożyły...).
Muzyki użyczył piosence, choć nie miał nic do gadania, Jan Sebastian Bach. Słyszę „Bach” myślę „Pranie”. Byłem tam w sobotę szukać natchnienia do skończenia tłumaczenia (uwielbiam trójrymy). Trudno o natchnienie w kilkusetosobowym tłumie w oparach komarów. No i na co ja narzekam? Że Turnau popularny? Że w lesie są owady?

Rozdrapując więc rano do krwi rany kłute z poprzedniego wieczora skończyłem tłumaczenie „A Whiter Shade of Pale”. Jak zawsze dość swobodne.

Nie dla nas blask fandango
Młynkiem przez parkiety brnąc
Czułem morskie fale w głowie
Lecz tłum chciał więcej wciąż
W pokoju coraz głośniej
Odfrunął sufit w dal
Potrzebny był nam kolejny drink
Już kelner z tacą stał

A co było potem
Kiedy młynarz szeptał jej
Twarz jej wpierw upiorna była
Potem bledsza była biel

Powodu nie zdradziła
Prawda jak na dłoni jest
Lecz błądziłem poprzez talię kart
Nie chciałem widzieć jej
Wśród szesnastu świętych dziewic
Co morze zwiedzić chcą
I choć otwarte oczy mam
Zamknięte przecież są
Olsztyn, 1-7.08.2011

A dziś zdążyłem zagrać i zaśpiewać.